Rond de jaren zestig werd het rijdend materieel met toebehoren zo uitgebreid, dat zelfs de Beerse regenten hun voorhoofden begonnen te fronsen: er zou hoognodig naar ruimte gezocht moeten worden om een en ander naar behoren op te bergen.

De voortvarende burgemeester, Mevrouw Smulders, wees een mooi bosperceeltje aan op het Hoogeind. Dat was daarvoor uitermate geschikt.

Timmerman Kees Adriaans kreeg de opdracht een loods te bouwen op de aangewezen plek. Daar verrees de Beerse gemeentewerf; een stevig door ferme spanten ondersteund bouwwerk. Met brede, een paar meter hoge, toegangsdeuren. Eindelijk kon men met gemak zijn kar en kont draaien.

Nadat een paar gemeenten gezamenlijk besloten hadden tot aanschaf van een vuilniswagen, moest een volgend probleem tot oplossing gebracht worden. De nieuwe wagen was namelijk aanzienlijk hoger dan de aangebrachte deuren van de loods. De timmerman wist dit euvel snel te verhelpen, door het maken van een paar extra hoge inrijpoorten.

Al leek dat een goed werkje, met een lichte verbazing moest men constateren dat de grote kolos zijn stal nog steeds niet binnen kon. De schuine spanten belemmerden nog steeds de doorgang. Door timmerman Jef van Hoof werden ze toen alsnog afgezaagd en rechtgemaakt.

Behalve diverse materialen, werd de loods ook een tijdelijke opslagplaats van enkele kunstwerken van Jo Gijsen. De beelden namen echter erg veel plaats in beslag.

Op zekere dag kreeg men het idee, om aan de loods een afdak te bouwen, waaronder de beelden van Gijsen een plaatsje zouden kunnen krijgen. Men had echter niet op Fransje de Laat en zijn verzekering gelet. Die kwam al snel op zijn bekende hoge poten verhaal halen, en verzocht zeer dringend de kostbare objecten achter slot en grendel op te slaan.


Jo Gijsen Grieks marmer

In de loop der jaren verzamelden zich allerlei hout- steen- en ijzerwaren rond het gebouw. Wanneer op gezette tijden de Reclassering ondersteuning vroeg bij het begeleiden van ex-delinquenten, kregen deze laatsten ook bij deze onvolprezen gemeentewerf een taakje toebedeeld. Menigeen heeft zich dagenlang onledig gehouden met het sorteren van het opeengestapelde afvalmateriaal.


Toegangsdeuren

De werf werd de bijna dagelijkse werk- en schaftplaats van menig gemeentearbeider. In het midden van de grote ruimte stond een metershoge, met diesel gestookte kachel. Deze kachel gaf “heel veel geen warmte” maar wel heel veel damp en stank.


Krantenknipsel Splinter

De Kajotters, die eveneens om clubruimte verlegen zaten, werden verrast met een gebouwtje, dat indertijd als (noodwoning van de brugwachter) brugwachtershuisje van de Kattenbergse Brug had gediend, en dat geplaatst werd dicht bij de bestaande gemeentewerf op het Hoogeind. Toen na verloop van tijd dit huisje door hen weer werd verlaten, werd het door de gemeente dankbaar overgenomen, om te dienen als, inderdaad, verwarmd schaftlokaal.


Berging Wim Arts

Rond 1983 wordt de nieuwe gemeentewerf in gebruik genomen op het Industrieterrein. Locatie Hoogeind wordt afgedankt en raakt in verval.
Hij dient dan voornamelijk nog als opslagplaats voor kliko’s, verkeers-borden, en ander klein goed. 

In 2001 komt het in het bezit van de Jeu de Boules-Vereniging.


zomer 2012

Dat is het begin van een glorieuze opbloei van het gebouw, als thuis-basis van “De Knusse Boules “.
In 2013 wordt het terrein omgedoopt in sportpark “d’n Uitkijk”
Zoals op de foto hieronder te zien, is het terrein genoemd naar de Uitkijktoren, ook brandtoren.
Helaas is de uitkijktoren -vanwege de hoge kosten van onderhoud-  in de zomer van 2024 afgebroken.
Gelukkig hebben we de geschiedenis (en de foto’s) nog.


herfst 2015

Met dank aan de bron:

Heemkundekring
Den Beerschen Aard
Oost-, West- en Middelbeers